Rezonans magnetyczny to bezinwazyjna i bezpieczna metoda diagnostyki obrazowej, która nie powoduje u pacjenta żadnych dolegliwości bólowych. Przed badaniem nie jest więc konieczne przyjmowanie znieczulenia miejscowego lub ogólnego, a po zabiegu można powrócić do codziennych czynności.
Nieco nieprzyjemne może być jedynie samo podanie drogą dożylną kontrastu, czyli środka cieniującego zwiększającego ostrość uzyskiwanego obrazu. Ze względu na fakt, iż w przeciwieństwie np. do zdjęcia RTG, pole magnetyczne wykorzystywane przy badaniu nie oddziałuje trwale na nasz organizm, rezonans magnetyczny może być wykonywany wielokrotnie nawet w krótkim odstępie czasu i wykorzystywany w diagnostyce chorób nawet u małych dzieci czy seniorów.
W określonych przypadkach możliwe jest nawet wykonanie rezonansu u kobiety ciężarnej, gdyż nie ma dowodów na to, by rezonans magnetyczny miał negatywny wpływ na płód, jednak taką decyzję każdorazowo należy skonsultować z lekarzem.
Rezonans magnetyczny do obrazowania tkanek i struktur wewnątrz naszego ciała wykorzystuje silne pole magnetyczne, generowane przez specjalną aparaturę. Pod wpływem jego działania atomy w komórkach poruszają się, a ruch ten odbierany jest przez specjalne odbiorniki i przetwarzany komputerowo na wyraźny obraz.
W związku z tym, w pomieszczeniu w którym wykonywane jest badanie nie mogą być pozostawione przedmioty, które mogłyby zakłócać obraz, takie jak:
Radiolog powinien również zostać poinformowany o ewentualnych przedmiotach metalowych lub elektronicznych wewnątrz naszego ciała, takich jak płytki i śruby ortopedyczne, aparaty ortodontyczne, implanty słuchowe, rozruszniki serca czy pompy insulinowe, stanowią one bowiem przeciwwskazanie do wykonania badania.
Czas trwania badania zależny jest od wielkości i złożoności obszaru, który ma być zobrazowany. Zwykle jednak jest to kilkanaście do maksymalnie kilkudziesięciu minut. Planując przyjazd na badanie należy jednak uwzględnić również czas, który poświęca się na przygotowanie do badania, przebranie się przed i po, a także np. złożenie upoważnienia do odbioru wyników przez osoby trzecie.
Pacjent powinien stawić się na badanie z kilkunastominutowym wyprzedzeniem, tak by mieć czas na rozebranie się i pozostawienie na zewnątrz wszystkich wspomnianych wyżej przedmiotów. Wypełniana jest również specjalna ankieta, a jeżeli badanie ma przebiegać z kontrastem, personel medyczny zakłada wenflon, przez który następnie zostanie podany środek cieniujący.
Jest on obojętny dla organizmu i w całości wydalany przez nerki. Z tego względu istotne jest picie dużej ilości wody bezpośrednio po badaniu, a także sprawdzenie czy nerki pracują prawidłowo. W tym celu wykonuje się maksymalnie na 7 dni przed badaniem oznaczenie poziomu kreatyniny.
Pacjent kładzie się na specjalnym stole, który następnie wsuwany jest do przypominającego tunel aparatu, generującego pole magnetyczne. W trakcie badania aparatura wydaje charakterystyczne, dość głośne dźwięki, które niektórym pacjentom mogą przeszkadzać – dla nich zostały przygotowane specjalne wyciszające słuchawki. W samym tunelu pacjent jest pod stałą obserwacją osoby wykonującej badanie, słyszy również głos radiologa, który może wydawać instrukcje i dodatkowe wskazówki.
Pacjent otrzymuje również do ręki specjalny sygnalizator, którym w razie potrzeby może zaalarmować osoby na zewnątrz aparatu, że nie czuje się dobrze i potrzebuje pomocy. By badanie wyszło prawidłowo, a obraz był wyraźny, bardzo ważne jest by w jego trakcie przez cały czas pozostawać w bezruchu. Z tego względu u niektórych osób, w tym np. małych dzieci możliwe jest przeprowadzenie badania pod narkozą.
